เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

พัสดุยามบ่ายครับ

 

■ เทวรูปอาถรรพ์!!!
■'เบี้ย'อันสุดท้าย!!!
==============
(1.-ต่อ)

3 ชีวิตลืมหิวลืมเหนื่อย รีบเก็บทุกอย่างใส่ถุง เทวรูปใช้กระสอบข้าวใบใหญ่คลุมจากพระเศียรลงมาปลายเท้ารูดผูกอย่างระวัง !

ไม่มีเวลาตรวจสอบความงามความสมบูรณ์ ยังมีภาระกลบเกลื่อนสถานที่ ร่องรอยพิกลซึ่งอาจมีคนผ่านมารู้เห็น แม้ตรงนี้อยู่สุดปลายขอบปลายนายากจะมีคนเดินผ่าน แต่เรื่องของความบังเอิญไม่มีในโลก บทจะซวยขึ้นมา สิ่งที่ลงแรงกันแทบตายอาจสูญเปล่า

ตะวันรอนทอแสงทางทิศปัจฉิมเมื่องานกลบเสร็จสรรพ รอแสงผีตากผ้าอ้อมโรยลงมา พ่อแม่ลูกกับลูกสมุน ควาย1 หมา2 ก็เดินอีบัดอีโรยท่าทางระโหยเหนื่อยล้าหมือนผ่านการปลุกปล้ำทำนาจริงๆทั้งวัน

บนเรือน กระสอบถูกดึงออก ใต้แสงตะเกียงสว่างจ้า เทวรูป 4 กร ทุกมือถือสิ่งของเหมือนอาวุธหรือของมีค่า เรือนกายเปลือยท่อนบน แต่จากพระศอหรือลำคอ แกะสลักสร้อยประดับเป็นพวง เหนือพระเศียรก็มีหมวกทรงสูงแกะริ้วแกะรอยโดยรอบ

ความสูงองค์ท่านเทียมหัวไหล่ชายไทยร่างสันทัด เผยความงามอัศจรรย์!!!

พระพักตร์เทวรูป ออกเหลี่ยมนิดๆ พระเนตรสองข้างเรียวงาม พระโอษฐ์หนาไม่เหมือนคนยุคปัจจุบันแต่มีรอยแย้มยิ้มปนความขึงขัง บางมุมมองน่าเกรงขาม บางมุมชมแล้วอบอุ่นใจ

มุมมองของนักเล่นนักสะสม นี่คือ ความงามสะท้านโลกา สยบทุกคำวิจารณ์ พูดได้ประโยคเดียว...

"งาม งาม ไม่มีที่ติ...พ่อว่าท่านเรียกว่าอะไร"?

คำเด่นใช้มือลูบพระกรแผ่วเบา สำรวจตรวจหาร่องรอยแตกหักชำรุดซึ่งไม่มีเลย

หน้าผากท่านคาดด้วยรัดเกล้าคล้ายมงกุฏ ขาข้างขวายกขึ้นดั่งท่าลิเกร่ายรำ เป็นเทวรูป 4 กร องค์แทนพระนารายณ์ หรือพระวิษณุ รูปบูชาของศาสนาพราหมณ์

"ทำไมท่านไปอยู่ใต้โบสถ์พุทธ"?

คำเด่นเอ่ยถามพ่อคำดี แต่ผู้ใหญ่ก็จนปัญญาเพราะไม่ใช่คนรอบรู้เข้าใจลึกซึ้งเรื่องนี้ บอกกับลูกชายว่าต้องไปถามหลวงตา

"อย่าเลย เดี๋ยวคนสงสัยเราคุยซุบซิบอะไรกับหลวงตาบ่อย ไปถามท่านเข้า ท่านเป็นพระโกหกไม่เป็น"

ผู้หญิงละเอียดถี่ถ้วนรอบคอบกว่า คัดค้าน

2 พ่อลูกเออออเห็นด้วยกับแม่บ้าน ปล่อยความอยากรู้อยากเห็นเรื่องประวัติศาสตร์ศาสนาแต่ปางก่อนล่องลอยผ่านไปเช่นสายลมฤดูร้อนกลางทุ่ง หันมาสนใจกองสมบัติตรงหน้าดีกว่า

"พรุ่งนี้ ผมเข้าอำเภอไปหาเพื่อน เอานี่ให้มันดู"

หนุ่มเด่นหยิบกำไลสัมฤทธิ์กับทองคำอย่างละอันออกจากกอง นับกันแล้วทั้งหมดมีเกือบ 100 วง เป็นทองคำเกือบครึ่ง นอกนั้นเป็นสัมฤทธิ์ขึ้นสนิมเขียวหรือที่เรียก "สนิมหยก" เคลือบสวยงามทุกวง

"เอาอันขึ้นสนิมลองตามันก่อน ถ้ามันพอรู้จัก รู้เรื่อง รู้ราคา ค่อยงัดทองคำให้ดู"

คำเด่นมีสมอง ลูกเล่น ไหวพริบดีสมเป็นลูกโทนผู้ใหญ่บ้าน ส่วนเพื่อนที่เอ่ยก็เป็นลูกชายเจ้าของร้านทองที่เรียนหนังสือมาด้วยกันแต่เด็กและยังคบค้าสมาคมกัน

ผ่านวันแห่งกายเหนื่อยแต่ใจเปี่ยมสุข เทวรูปถูกวางไว้มุมห้องหัวเตียง ป้าคำฟองเอาผ้ามาเชื่อมกับมุ้งทำเป็นม่านฉากกั้นมิดชิด ข้าวของ อื่นๆใส่ถุงซุกไว้ใต้เตียงห้องลูกชาย

คำเด่นเผ่นไปหาเพื่อนที่อำเภอแต่เช้า ยามบ่ายแก่ก็กลับมารายงานพ่อกับแม่ที่ทุ่งนาอย่างร่าเริง

"ได้การแล้วพ่อ เพื่อนผมมันเล่นด้านนี้พอดี มีหนังสือเปิดให้ดู...โอ้โห ไม่น่าเชื่อ เทวรูปขอมยุคต้นคล้ายของเราเรียกอะไรผมลืมชื่อแล้ว เป็นเบอร์1ที่นักสะสมกับพิพิธภัณฑ์ทั่วโลกต้องการ"

เรื่องเล่าของลูกชายทำเอาพ่อแม่หน้าบานเป็นกระด้ง ฟังคำเด่นเล่าไม่ขัดคอ

"มันบอกว่าเมื่อก่อนคงเป็นเทวลัยของพราหมณ์ เมื่อพุทธเข้ามามีอำนาจก็เคลื่อนย้ายหนีไป แต่ของสำคัญแบกไปด้วยไม่ไหว จึงขุดลงไปใต้เทวลัยทำเป็นห้องลับง่ายๆ บางที่ก็ฝังไว้ในพื้นดิน เทวลัยก็ถูกดัดแปลงเป็นโบสถ์พุทธ บ้างก็ทำเจดีย์ครอบ"

คว้าน้ำจากกระติกที่แม่ยื่นส่งให้ซดเอื้อก เอื้อก คำเด่นก็สาธยายต่อ

"รูปนี้ต้องมีความสำคัญ จึงทำห้องลับเก็บรักษาท่านไว้อย่างดี วางของมีค่าไว้โดยรอบ อาจสร้างโดยพระมหากษัตริย์มอบมาให้เมืองนี้ อดีตแถบถิ่นบ้านเราก็คงเป็นเมืองสำคัญไม่เบา หรือเป็นองค์แทนเจ้าแผ่นดินที่ยิ่งใหญ่เปรียบปานองค์นารายณ์"

ว่าแล้วคำเด่นก็ควักเงินออกมาฟ่อนใหญ่ ส่งให้แม่ที่ยื่นมือรับอย่างว่องไว

" กำไลสัมฤทธิ์พบเจอกันเรื่อยหลายที่ ไม่ถึงแพงหู่ฉี่แต่คิดเป็นเงินดีกว่าขายข้าวยี่สิบเกวียน แต่กำไลทองคำแทบไม่เคยมีคนพบเห็น เพื่อนผมตีราคาให้สูงมาก มันบอกมีเท่าไหร่เอาหมด ลูกค้าบางกอกรับไม่อั้น"

"แล้ว เทวรูปละ"?...พ่อคำดีเอ่ยปากเป็นหนแรกหลังจากฟังอย่างเดียวมานาน

"เพื่อนผมขอดูด้วยตามันเอง เป็นบุญตาสักครั้ง จะเอาตำรามาเทียบด้วย ผมบอกว่า พ่อเอาไปซ่อนที่ไหนไม่รู้ ต้องถามพ่อก่อน "

ลุงคำดีตบบ่าลูกชายหัวแก้วหัวแหวน

"เฮ็ดได้ดีหลายลูก ไปกลับบ้านกินข้าวมื้อแลงกัน"!

(((ยังมีต่อ)))

 

น้องเดฯจัดเชือกถักอีกยก ของเดิมยังมีอีก 2 เส้น แต่ไม่เป็นไร พระมีอีกหลายตู้ หลายร้อยกล่อง หลายสิบลัง(ของจริงไม่ได้โม้)ค่อยๆคัดออกมาเข้าสร้อย บางเส้นก็อาจแจกสมาชิกบ้างตามจังหวะจะโคน

ขอบคุณน้องเดฯมากครับ